(1-3) Αντικείμενα χωρίς όνομα

 

Τι υποσημαίνει το όνομα που χρησιμοποιείται για κάποιο αντικείμενο;          

Περιγράφει κάποια ιδιότητά του; Αναφέρεται στη χρήση του;

 

Αυτό που υποσημαίνουν τα ονόματα της γλώσσας πρέπει να είναι ακατάστρεπτο.

Εκείνο που αντιστοιχεί στην κάθε λέξη της περιγραφής, και άρα δεν γίνεται να καταστραφεί αν η περιγραφή είναι αληθινή, είναι αυτό που δίνει στις λέξεις τη σημασία τους – χωρίς αυτό οι λέξεις δεν θα είχαν καμία σημασία.

Αλλά αυτό το αντικείμενο είναι βέβαια, με κάποια έννοια, εκείνο που αντιστοιχεί στο όνομά του, είναι όμως φθαρτό. Αλλά το όνομά του δεν χάνει τη σημασία του όταν ο φορέας καταστραφεί.

Το όνομα υποσημαίνει μόνο εκείνο που είναι στοιχείο της πραγματικότητας. Εκείνο που δεν μπορεί να καταστραφεί. Εκείνο που μένει το ίδιο σε όλες τις μεταβολές.

 

Τι γίνεται όμως όταν ένα αντικείμενο καταστραφεί;

Xάνει τότε το όνομα του, ή το ‘προνόμιο’ να έχει κάποιο όνομα;

Δεν θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε λ.χ. η ‘κλειδαριά’ γιατί αυτή η λέξη αναφέρεται σε μία προηγούμενη ιδιότητα που τώρα δεν υπάρχει και δεν ισχύει πλέον.

 

Όλα τα αντικείμενα που καταστρέφονται και βρίσκονται πλέον με νέα ταυτότητα, αποκτούν μία αξία που δεν μπορεί παρά να είναι αισθητική και μόνο.

 

Objects without name

 

What is signified by the name used for a certain object?

Does it describe a certain property. Does it refer to its usage?

 

That, which is signified by the names of the language should be impossible to destroy.

That which corresponds to every word of the description, hence it is impossible to be destroyed if the description is true, is what gives the words meaning – without it the words would be with no meaning.

But this object is of course, in a certain way, what corresponds to its name; it is corruptible. But the name does not lose its meaning when the bearer is destroyed.

The name signifies only that which is an element of reality. That which can not be destroyed. That which remains the same to all changes.

 

What happens when an object is destroyed?

Does it loose its name, or the privilege to bear a name?

We could not call it for example ‘the lock’ because this word refers to a property of the past which does not exist and it is not longer valid.

 

Every object which is destroyed and now bear a new identity, obtain a value which can only be an aesthetic value.

 

 

Η μηχανή ως σύμβολο του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί:

η μηχανή μοιάζει να έχει μέσα της τον τρόπο λειτουργίας της. Αυτό σημαίνει ότι αν γνωρίζουμε τη μηχανή, όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή οι κινήσεις που θα κάνει, μοιάζουν να είναι κιόλας εντελώς καθορισμένα. Μιλάμε σα να μπορούσαν τα μέρη αυτά να κινούνται μόνο έτσι, σα να μη μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο. Ξεχνάμε τη δυνατότητα να λυγίσουν, να σπάσουν, να λιώσουν, κτλ. Χρησιμοποιούμε μια μηχανή, ή την εικόνα μίας μηχανής, σαν σύμβολο για έναν καθορισμένο τρόπο λειτουργίας λειτουργεί.

 

Όταν συλλαμβάνω μία έννοια, η χρήση της είναι κατά κάποιο τρόπο παρούσα. Τη χρήση που δεν κατανοήσαμε, την ερμηνεύουμε σαν έκφραση μίας περίεργης διαδικασίας (όπως φανταζόμαστε τον χρόνο σαν παράξενο μέσο, την ψυχή σαν παράξενο ων).

Είναι σαν να μπορούσαμε να συλλάβουμε στιγμιαία ολόκληρη τη χρήση της λέξης.

Γίνεται παράξενο όταν σκεφτούμε πως η μελλοντική εξέλιξη βρίσκεται κιόλας, κατά κάποιο τρόπο, στην ενέργεια του συλλαμβάνειν, χωρίς όμως και να είναι παρούσα. –Γιατί λέμε πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καταλαβαίνουμε τη λέξη, και, από την άλλη, πως η σημασία της βρίσκεται στη χρήση της.

 

Τι γίνεται όταν η χρήση αλλάξει ή περιοριστεί σε σχέση με αυτό που αρχικά δεχτήκαμε, ή απλώς δεν προβλέψαμε τη μελλοντική της εξέλιξη; Μοιάζει σαν η χρήση να ακυρώνεται αυτόματα, και να υπάρχει κάποιου είδους επίπτωση στην έννοια ή και στο αντικείμενο που μένει μετέωρο, χωρίς ταυτότητα.    

 

The machine as a symbol of the way it operates:

It looks as if the machine entails the way it operates. This means that if we know the machine everything else, for example all its movements, looks as if they have been absolutely predetermined. We talk as if those parts could only move in such a way as if they could not do otherwise. We forget about the possibility that they might bend, brake, melt etc. We use a machine or the image of a machine as a symbol of a determined operation.

 

When I perceive a notion its usage is somehow present. The usage that we could not comprehend we interpret like a manifestation of a strange procedure the same way we conceive time as a strange medium or the soul like a strange being).

It is as we could momentarily conceive the whole usage of the word. It is curious to think that the future evolution is somehow already inherent in the act of conceiving though without it being present – because we claim that without a doubt we comprehend the word but, on the other hand, its meaning exists in its usage.

 

What happens when the usage changes or becomes limited to that which we have primarily accepted, or simply haven not foresee its future course? It looks as if the usage is automatically cancelled, and there is some sort of consequence on the notion or even on the object that is left without an identity.

(4) Thavma (Miracle)

 

(5) Planet X